Jezus to grecka forma hebrajskiego imienia Jozue lub Jehoszua, co znaczy PAN jest zbawieniem, lub PAN zbawi. Jezus zawdzięcza swoje imię samemu Bogu, który nakazał nadać imię Jezus, mającemu narodzić się dziecku.
Nadanie takiego imienia w czasach, gdy nowonarodzone dzieci otrzymywały imiona, występujące już w rodzinie, było niewątpliwie zaskakujące. Prorocy głosili przyjście na świat Mesjasza, Króla z rodu Dawidowego. Jezus rzeczywiście był Synem Dawida, pochodzącym z królewskiego rodu Dawida. W rodzie Dawida nie występowało jednak nigdy imię Jezus. Mesjasz otrzymuje natomiast imię Jezus, imię charakterystyczne dla rodu kapłańskiego.
W Starym Testamencie znajdujemy dwie osoby noszące imię Jozue. Imiona obydwu są nieprzypadkowe, bowiem życie ich nierozerwalnie związane zostało z planem Bożego zbawienia.
1. Jozue, następca Mojżesza, prowadzący lud Izraela do obiecanej ziemi Kanaan.
Czytamy o nim w Księdze Jozuego (w rozdziałach 1-12). PAN Bóg zbawił, wyzwolił Izrael z niewoli egipskiej i poprowadził ich do ziemi obiecanej, ziemi „mlekiem i miodem płynącej”, do własnego miejsca. To Jozue poprowadził lud poprzez walki z nieprzyjaciółmi do zwycięstwa i pokoju, sprawiając (jako „posłuszne narzędzie” w ręku Boga), że Izrael otrzymał obiecaną przez Boga ziemię.
2. Jozue, o którym mowa w księdze Zachariasza (Ks. Zachariasza 3, 1-10 oraz 6, 9-15).
Jozue, najwyższy kapłan, był jednym z przywódców, którzy powrócili z Babilonu do Kanaanu.
Izrael został ukarany przez Boga za swoje liczne grzechy i wyprowadzony na wygnanie do Babilonu. Bóg nie opuszcza jednak swego ludu, towarzyszy mu w jego niewoli i pragnie go wyzwolić, sprawiając, że okres wygnania się kończy, a Izrael może wrócić do swojego obiecanego kraju.
Czytamy w księdze Zachariasza, o tym jak arcykapłan Jozue stoi przed Bogiem, podczas gdy szatan go oskarża. Szatan twierdzi, że Jozue jest brudny od grzechów, jakże może się pojawić przed obliczem Bożym? Jozue symbolizuje grzeszny lud Boży.
Bóg kochając swój lud pragnie nadal mu błogosławić. Nie zaprzecza istnieniu win, dostrzegając, że Jozue rzeczywiście ma brudne szaty, jest brudny od grzechów. Rozkazuje jednak aniołowi, aby zdjął jego brudne szaty, mówiąc do Jozuego: Patrz – zdejmuję z ciebie twoją winę i przyodziewam cię szatą wspaniałą (Zachariasz 3,4). Jedynie Bóg może bowiem „zdejmować” nasze grzechy. Jedynie On może nas wyzwolić od grzechów. W Księdze Zachariasza czytamy również o Boskim planie zbawienia. Bóg pragnie zdjąć z nas nasze grzechy: Arcykapłanie Jozue, słuchaj ty i twoi towarzysze, którzy są twoimi doradcami, gdyż przez tych mężów spełni się cudowna obietnica, albowiem ześlę sługę mego – Odrośl. (…) i w jednym dniu zgładzę winę tego kraju – wyrocznia Pana Zastępów (Zachariasz 3, 8-9).
Chodzi o odrośl, którą nazywany jest Chrystus. Czytamy o tym w innych miejscach Biblii, np. u proroka Jeremiasza: Oto nadejdą dni – wyrocznia Pana – kiedy wzbudzę Dawidowi Odrośl sprawiedliwą. Będzie panował jako król, postępując roztropnie, i będzie wykonywał prawo i sprawiedliwość na ziemi (Jeremiasz 23, 5).
W jednym dniu On zgładził winę, zgładził grzechy. Uczynił to w dniu, w którym umarł na krzyżu za nasze grzechy. Jezus jest kapłanem, dźwigającym nasze grzechy, ofiarującym Bogu samego siebie jako ofiarę za grzechy.
